یک دم گمان مبر ز خیال تو غافلم
...
باشم یا نباشم
بنویسم یا ننویسم
اعتراض کنم یا سکوت
اما
یک دم گمان مبر ز خیال تو غافلم
...
بعد از تحریر:
... آقا اگر در رفتار ما ذره ای غرور یا تکبر می دیدند که از نزدیکی ما با او برخاسته است ؛ شدیداً متأثر شده و به گریه می افتادند ! بلافاصله ما را به منزل فرستاده و می گفتند : «من اینطور نمی خواهم ، من اینطور نمی خواهم ، من نمی توانم در پیشگاه خداوند جوابگو باشم ، بروید و با خودتان خلوت کنید ، از خداوند طلب استغفار کنید تا غرور شما را نگیرد .»
(کمالیان . عزت شیعه یک . ص 284)